Thuismuizen – de thuisvakantie

Onze collega Patrick praat je bij over zijn belevenissen tijdens het thuismuizen. 

Net nu het nieuwe normaal een beetje in begon te zinken diende het volgende obstakel zich aan. De vakantie. Natuurlijk, je kunt gewoon veilig en vertrouwd je ding doen en op vakantie gaan naar het buitenland, en dan terugkomen en vertellen dat het warm was en dat je twee weken eigenlijk niets gedaan hebt, maar dat is mijn ding niet, niks doen. Na een jaar stilzitten achter een beeldscherm wil ik gewoon weer eens iets wel doen. En daar bleek de nieuw normale thuisvakantie uitermate geschikt voor te zijn.

De thuisvakantie

Mis je dat dan niet, nieuwe gezichten en uitzichten? Natuurlijk, dat is fantastisch, maar met een open blik en geest is er in en om het huis nog zoveel te ontdekken. In mijn thuisvakantie 2020 ben ik aangevallen door een oeroude vijand, heb ik een dozijn beroepen uitgeoefend, heb ik de langste hittegolf in de geschiedenis van Nederland doorstaan, heb ik dieren gered waar de Dierenbescherming zijn gevoelige neus voor ophaalt, heb ik pannenkoeken gebakken bij een gevoelstemperatuur van plus vierenveertig en heb ik mijn woon-werk afstand met de helft ingekort. Hoe was jouw vakantie?

De laatste werkweek

Even terugspoelen naar de laatste werkweek. Het grote aftellen is begonnen. De vragen en antwoorden volgen elkaar in hoog tempo op, want onze klanten willen alles af hebben voor hun vakantie begint. Alle zeilen worden bijgezet om het supportschip naar veilige haven te loodsen. En op de laatste dag komt er land in zicht. De laatste loodjes wegen het zwaarst, zeggen ze wel eens, maar die hebben geen thuisvakantie in het vooruitzicht. Geen koffers en/of auto’s om vol te stouwen, geen onderweg met Périphériques of Autobahnen, geen aankomst- en vertrektijden. Alleen een simpele klik op [Afsluiten] en de vakantie is begonnen.

Een goed begin is het halve werk

Er moet natuurlijk wel het één en ander veranderen om thuis de echte vakantiesfeer op te roepen. Dit jaar kiezen we voor La France. De internetradio zetten we op “La Radio du Rock”, OUI FM (wat snel geluisterd klinkt als “3 FM”) en al snel galmen de Franstalige commercials en Engelstalige rock klassiekers door het huis. Bij de Lidl in Parijs zijn de bananen ook in de reclame. Du vin, du pain, du Boursin en de croissants halen we bij de buurtsuper. Als je daar in je korte broek en op je teenslippers heen sloft in alle vroegte voelt het net als het dagelijkse loopje naar de campingwinkel. Alleen een welgemeend “Bonjour” is aan de chagrijnige buren niet besteed. De koelkast vullen we met Orangina en op TV kijken we naar Transferts, een bloedstollend spannende Franse science-fiction serie, waarin in elk bureau een aanraak gevoelig toetsenbord en holografisch beeldscherm geïntegreerd is. Oh, als dat toch werkelijkheid wordt. Dan kun je elkaar weer aankijken op je werk in plaats van je nek te verrekken om die muur van beeldschermen heen.

De grote klus

In de thuisvakantie staat een grote klus te wachten. De zolder gaat veranderen in twee jongenskamers. Twee grote bureaus moeten gebouwd worden, met bijpassende schoolboekenplanken en supersnelle internetverbinding, gescheiden door een megawand van IKEA kasten. En om die klus zelf uit te voeren moet ik van vele markten thuis zijn. Helaas waren deze keer loodgieten en glasblazen niet nodig, want dan had ik in één moeite het versleten glas-in-lood raam van de voordeur kunnen meepakken. Maar wel was ik intern verhuizer, timmerman, betonboorder, elektricien, schilder, netwerktechnicus, IKEA kast monteur, binnenhuis architect en ook nog amateur natuurfotograaf. Als ik die allemaal had moeten inhuren was er op de zolder geen ruimte meer geweest om te klussen.

Bij het op maat zagen van een plank zie ik uit mijn ooghoek opeens iets bewegen. Een oeroude instinctieve reactie doet mijn nekharen recht overeind staan en een koude rilling loopt over mijn rug. Voorzichtig leg ik mijn zaag op de werkbank en draai mij langzaam om. Ik sta oog in oog met een wezen dat al eeuwenlang mens en dier de stuipen op het lijf jaagt. Een spin. Een Salticidae nog wel, ook wel bekend als de springspin. Zo groot als ongeveer de nagel van je pink. Maar daar trekt dit leuke beestje zich niets van aan. Als ik een foto probeer te maken richt zij zich op en balt haar miniscule vuistjes richting de lens. Met een grote sprong zit zij op de camera en daarna verdwijnt zij in de houtrestjes op de grond. Op Wikipedia leer ik later dat deze diertjes acht ogen met telelens functie hebben, waarmee ze zonder te bewegen in iedere richting hun volgende sprong kunnen berekenen.

Erop uit

Bij een thuisvakantie horen natuurlijk ook thuisuitjes. Uren rijden naar een dierenpark om een paar exotische aardbewoners te bekijken die het ook bloedheet hebben? Niet nodig hoor. Loop naar het einde van de tuin en doe gewoon de groene bak eens open tijdens een hittegolf. Het aroma dat dan opstijgt tussen de wolken fruitvliegjes ruikt niet eens zo heel veel anders dan het reptielenhuis van Artis. Een museum voor moderne kunst bezoeken om je te verbazen over de grafische mogelijkheden van je medemens? Dat doe je gewoon op zolder als dozen vol met kindertekeningen tevoorschijn komen bij de voorbereidingen op de verbouwing. Neem brood mee, want je raakt niet uitgekeken. Of ben je meer van de rides en thrills in een modern pretpark? Stap dan eens op de gewone fiets voor een rondje door het dorp op het moment dat de opa’s en oma’s van Alkmaar en omstreken de drukte van de stad ontvluchten op hun hypermoderne elektrische racefietsen.

Het dierenrijk

Pluis heeft altijd vakantie. Maar dat betekent niet dat zij niet oplet. In ruil voor een KING-size buitenwaterdrinkbak wil zij nog wel iets bijdragen aan deze blogs. De buitentemperatuur loopt inmiddels zo hoog op, dat wij beginnen te vrezen voor de gezondheid van de buitenthermometer. In die hitte deelt Pluis een klein stukje van haar wijsheid. “Let maar eens op, Patrick,” zegt ze tegen mij. “Des te warmer het wordt des te vreemder zijn en doen de dieren in en om het huis.” En laat zij nou gelijk hebben. We zagen een te zwaar beladen hommel met moeite landen op het tegelpad achter. Bij de voorzichtige poging om de hommel naar een veiligere plek te verplaatsen schud het wollige beestje zich verontwaardigd uit en stijgt in een wolk van stuifmeel op, recht de volgende grote bloem in. Een motvlinder lijkt de zin in het leven verloren te hebben en klampt zich met zijn laatste krachten aan het televisiescherm vast. Maar dat klopt niet met de beelden van de Zuidpool, die zorgen voor wat virtuele verkoeling, terwijl sir David Attenborough er vol passie over verhaalt. De vlinder schuiven we voorzichtig in een doosje en we brengen hem naar buiten. Daar krijgen we twee seconden de kleurenpracht te zien die hij al die tijd verborg en vervolgens fladdert hij vrolijk en vol energie richting de maan.

Als de blaadjes en takjes over de tafel beginnen te wandelen, als de leguaan op het plafond als een oververhitte hond zijn lange tong uit zijn bek laat hangen, als de kameel in de achtertuin een parasol aan zijn arbeidsvoorwaarden wil toevoegen, ja, als zelfs de Sahara zilvermieren verheugd opspringen bij het geluid van de ijscokar drie straten verderop, dan wordt het tijd om mij solidair te tonen met de nog werkende collega’s in Heemskerk, die zonder airco de zaak draaiende hebben gehouden, terwijl de rest van Nederland goud begon te ruilen voor ijsblokjes. Pannenkoeken bakken biedt normaal al weinig verkoeling, maar nu is het bizar heet. De zo smakelijke baksels staan bekend als dikmakers, al dan niet door wat je er doorheen roert of opsmeert, maar mocht je nog eens snel een paar kilo kwijt willen raken bak dan zo’n stapel tijdens een hittegolf.

Het einde van de thuisvakantie

En dan komt alweer het onvermijdelijke einde in zicht. Het einde van de vakantie wil je normaal gesproken op het laatste moment zo veel mogelijk oprekken, maar dit keer heb ik mij goed voorbereid. De zolderverbouwing had een coole consequentie, waardoor ik nog langer kan blijven liggen op dagen dat ik naar mijn thuiswerk ga. Voor de vakantie moest ik twee trappen afdalen voor ik in mijn supergrote PC kon stappen, maar door de ruimtevretende kinderen ben ik nu verbannen van de zolder en weer op de eerste verdieping beland. Mijn woon-werk afstand is gehalveerd! Elke ochtend extra uitgerust wakker worden, trappetje af en aan de slag. Hoe begint jouw werkdag?

Patrick Laan

Nieuwsgierig naar nog meer thuismuizen belevenissen? Ik vertel je er de volgende keer meer over.

Mijn vorige blogs gemist? Je kunt deze hier lezen.

Lees hier welke maatregelen wij hebben genomen tegen verdere verspreiding van het coronavirus.