Thuismuizen

Even voorstellen

Mag ik me even voorstellen? Patrick Laan, test manager, help auteur, support medewerker, verbindingsofficier tussen de afdelingen, ervaringsdeskundige voor nieuwere collega’s, part-time MUIS quizmaster, maar vooral luis in de pels van systeembeheerder Wouter, omdat mijn apparatuur altijd net even anders van slag is dan bij anderen.

Wat is mijn thuis?

Inmiddels werk ik alweer een week of drie, vier thuis. Thuis is een huis in Koedijk, dat ik deel met mijn vrouw en onze vijf kinderen, om van onze drie katten nog maar niet te spreken, maar daarover later meer. Mijn vrouw en onze oudste (19) werken ook thuis, de meiden (18 en 16) doen examen VWO en HAVO, noodgedwongen in nieuwe stijl en de jongste twee (14 en 13) hebben onderwijs op afstand. Gezellig druk, maar we realiseren ons maar al te goed het verschil met ouders die kinderen in de lagere schoolleeftijd of nog jonger hebben.

Voor onbepaalde tijd thuismuizen

De dag dat we het bericht kregen om thuis te gaan werken was donderdag 12 maart. De volgende dag werkte MUIS al voor meer dan de helft thuis en in de week daarop daalde de kantoorbezetting naar twee man. Ook bij MUIS op kantoor draaien nog een paar computers die af en toe een bemoedigend schouderklopje nodig hebben in plaats van een kil commando op afstand.

Donderdagavond was ik al bezig om verbinding te leggen met de servers van MUIS. Als proefkonijn gaf ik trots mijn zelf opgevraagde IP-adres door aan Oscar, die natuurlijk dacht: “Als het hem lukt, dan lukt het iedereen.” Na een avondje systeembeheren met afkortingen als TS, RDP, VPN en “Momentje a.u.b.” was het eindelijk gelukt, waarbij de oudste computertruc ter wereld – uitzetten en weer aanzetten – ook deze keer weer uitkomst bood. Maar ja, er is uiteraard een groot verschil tussen één aansluiting maken en met zijn allen op afstand werken.

In de week die volgde kregen Wouter en collega systeembeheerders het bizar druk. Op afstand zorgden zij ervoor dat collega’s zonder beeld, zonder geluid, met netwerk maar zonder telefoonverbinding en soms zelfs zonder de benodigde hardware allemaal aangesloten werden op de servers van MUIS. Kees, die nog als één van de twee collega’s op kantoor werkt, leerde een nieuw beroep: Logistiek Manager. Hij bezorgde als een eenmans Cool Blue van USB-stick tot complete desktops met beeldscherm door heel Noord-Holland.

Na deze onvermijdelijke opstart perikelen kon het thuiswerken echt beginnen. ‘s Morgens je computerkast openslaan, een druk op de startknop en voor je het weet ben je al begonnen met thuiswerken. Geen file, maar ook geen kopje koffie van collega Sascha. Geen knalharde muziek uit de autoradio, maar zachtjes doen, want er hebben een paar thuisscholieren het eerste uur vrij. Geen vrolijke begroeting van collega Marc, die er al zit als je aankomt en je uitzwaait als je na een dag hard werken weer naar huis gaat. Maar wel een door merg en been gaand “Miauw” achter je op de tafel, als Pluis vindt dat zij nu ook even aandacht mag. Ja, er zijn nu klanten van MUIS die weten wie Pluis is.

Heel gek, de dagen vliegen voorbij. Vraagt het meer van je, om digitaal contact te houden met je collega’s? Gaat dat gemakkelijker als ze een paar meter van je vandaan zitten? Een vergadering, overleg of stand-up (sit-down) houden gaat technisch zo soepel via Teams. Maar als iemand een grapje maakt zie je niet de bijbehorende gezichtsuitdrukking. In een Teams berichtje kun je ten minste nog een smiley zetten. Ook het contact met de klanten verloopt goed. Iedereen zit in hetzelfde schuitje, dat helpt wel. Je merkt ook dat mensen er het beste van proberen te maken onder de gegeven omstandigheden. En dat vind ik bemoedigend.

Licht aan de horizon

Als we dit met zijn allen volhouden komt er steeds meer licht aan de horizon. Ik hoop wel dat het iedereen niet te goed bevalt, dat thuiswerken. Straks komt er niemand meer naar het kantoor terug. Ondanks de digitale hartelijkheid, grapjes en ondersteuning mis ik echt alle collega’s in het echt. Maar laat ik niet sentimenteel eindigen. Ik hoorde laatst een goeie grap op TV, van Bert Visscher, die zich vrij laat vertalen naar ons werk. Het gaat over het verschil dat het plaatsen van een enkele, simpele komma kan maken. Ken je de situatie van een klant met een administratie waarin duizenden facturen staan? Een klant die gewend is om door te enteren, wat er ook gebeurt? En dat je die klant per e-mail instructie moet geven over een instelling in het Kopie factuur rapport, waarmee je moeiteloos een kopie van al die facturen naar de nietsvermoedende printer kunt sturen? Zo’n instelling die op het scherm luttele centimeters verwijderd is van de actieve [OK] knop? Schrijf dan met grote aandacht: “Wacht, niet klikken”, in plaats van “Wacht niet, klikken”.

Lees hier welke maatregelen wij hebben genomen tegen verdere verspreiding van het coronavirus.